Migraine: onzichtbaar ziek

Migraine onzichtbaar ziek - Blog - Refleksjon

Vroeger begon mijn migraine altijd vóór mijn menstruatie, mooi gereguleerd en onder controle. Ik kon er de klok op gelijk zetten, maar ik kon er vooral rekening mee houden in mijn dagelijks leven en op tijd mijn medicatie innemen. In de overgang kwamen de aanvallen onverwacht, geen tijd en touw aan vast te knopen. Op de meest ongelukkige momenten kreeg ik een migraineaanval, die soms snel overging – met medicatie – en soms uren of dagen aanhield. Ongemerkt slikte ik steeds meer medicijnen en raakte ik de grip op de aanvallen kwijt, de migraine overviel me letterlijk.

Om alle ballen in mijn leven hoog te houden, zat ik toch op mijn werk achter de computer ondanks de voorbode van een aanval. De vlekken of flikkeringen stonden op mijn beeld(scherm). De kassières zag ik dubbel door de gebroken beelden, maar de boodschappen waren binnen. Ik slikte medicijnen om de hoofdpijn te laten verdwijnen. Als de hoofdpijn niet verdween kon ik linea recta door naar bed.

Migraine voelde ik niet alleen in mijn hoofd, maar maakte mij ook lijfelijk ziek. Door de misselijkheid en overgevoeligheid voor licht, geluid en vooral door geuren, maar ook door de bijwerkingen van de medicijnen.

Geloof me, bij een migraineaanval neem je de bijwerkingen van de medicijnen graag voor lief. Alles, echt álles is beter dan die hoofdpijn.

Geloven brengt me op het volgende kwetsbare stuk van migraine. De omgeving denkt nog vaak dat je zelf (mede)schuldig bent aan de aanvallen. Er is inmiddels bewezen dat migraine niet veroorzaakt wordt door slechte eetpatronen, niet sporten, stress of te weinig slaap, maar dit idee leeft vaak nog wel in de omgeving. Ik had telkens het gevoel dat ik me moest verantwoorden of verdedigen.

Zo gaf mijn hoofdpijn mij steeds meer het gevoel dat ik tekortschoot, in mijn werk omdat ik me regelmatig ziek meldde, maar ook privé. Ik was immers vaak moe en geïrriteerd. Ik vond het zwak van mezelf dat ik zo ‘overgevoelig’ reageerde. Voor mij was migraine vooral de grote ont-regelaar, ook letterlijk omdat mijn hersens ontregeld waren.

Waar het veranderde

Uiteindelijk kwam ik terecht op de hoofdpijnpoli, waar de pijn niet van overging, maar waar ik wel veel geleerd heb. Door het luisterend oor en de tips van de neuroloog zag ik zelf al snel in dat mijn medicijngebruik om op de been te blijven juist averechts werkte. Én dat het belangrijk was om mijn migraine en mezelf serieus te nemen, eens rustig te kijken wat ik zelf kon doen om het aantal aanvallen, maar vooral de hoeveelheid medicijnen te beperken.

Ik zal nooit vergeten dat de neuroloog vertelde dat je moet leren luisteren naar de eerste signalen van je lijf. De subtiele zin in chocolade bijvoorbeeld, vermoeider zijn of je juist sneller irriteren. Iedereen heeft specifieke symptomen voorafgaand aan een aanval. Ze kondigen een aanval vroegtijdig aan. Door op dat moment medicijnen te slikken vermijd je vaak een aanval en blijft de hoofdpijn uit. Zo voorkom je dat je meerdere dagen achter elkaar medicatie slikt en krijg je vooral de grip op de aanvallen en je leven weer wat terug.

Maar ik geef toe, van meer grip op de aanvallen was in het begin geen sprake. Ik was behoorlijk in paniek wanneer ik aan mijn maximale dosis medicijnen zat. Ik ging immers al lang niet meer zonder medicatie de deur uit. Ook het hoofdpijndagboek om dagelijks bij te houden wat je voelt en hoe het met je gaat leverde weerstand op, omdat ik niet dacht dat dit zou helpen. Ik had ‘gewoon’ migraine.

Ik besloot mezelf een holistische massage te gunnen, mezelf serieus te nemen en weer eens kritisch naar mezelf en mijn lijf te kijken, te voelen en te luisteren. Deze combinatie werkte bijzonder goed, zo nodig medicijnen en de signalen van mijn lijf te (h)erkennen. Dit heeft mij uiteindelijk geholpen om de migraineaanvallen dragelijk te maken, voor zover mogelijk.

Regelmatig zie ik cliënten met ernstige hoofdpijnklachten of migraine, dat vind ik ieder traject weer spannend, juist omdat ik ervaringsdeskundige ben.

Ik weet hoe graag je klachten vrij wil zijn, maar weet ook dat dit inspanning vraagt van de client.

Hoor ik van een client dat ze door mijn sessies beter naar zijn of haar lijf kan luisteren en minder klachten ervaart, dan ben ik blij, samen met mijn client.

En stiekem, nog steeds, verrast door de kracht van de massages.